مرگ‌های پیاپی در اشرف ۳؛ حقیقتی تلخ

در پس پرده تشکیلات تروریستی رجوی

باز هم یکی دیگر از اسیران گرفتار در قلعه موسوم به «اشرف ۳» در آلبانی، خبر مرگش بر روی سایت‌های وابسته به تشکیلات تروریستی رجوی منتشر شد. چندی پیش خبر درگذشت کیومرث خلخال رسانه‌ای شد و امروز نیز مرگ علی‌اصغر اکبرنیا اعلام گردید.

این همه مرگ و میر در جمعیتی کمتر از دو هزار نفر چه معنایی دارد؟ آیا عامل اصلی آن فشارهای طاقت‌فرسای روحی و روانی‌ای نیست که سران سازمان موسوم به مجاهدین خلق بر اعضای نگون‌بخت تحمیل می‌کنند؟

تناقض تلخ ماجرا آنجاست که رهبران این تشکیلات از بهترین امکانات پزشکی در معتبرترین بیمارستان‌های اروپا بهره‌مندند، در حالی که اعضای سالخورده و بیمار، بدون کمترین رسیدگی درمانی، یکی پس از دیگری قربانی می‌شوند.

این مرگ‌های خاموش زنگ هشداری است برای وجدان‌های بیدار؛

آیا وقت آن نرسیده است که جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری به وضعیت انسانی این زندانیان فراموش‌شده توجه کنند؟

ضمن هشدار نسبت به ادامه این روند خطرناک، از سازمان ملل متحد، نهادهای حقوق بشری و دولت آلبانی درخواست می شود که :

1. نظارت فوری و مستقل بر وضعیت ساکنان اشرف ۳ در البانی اعمال شود.

2. امکان دسترسی خانواده‌ها به عزیزانشان فراهم گردد.

3. شرایط درمانی و انسانی این افراد تضمین شود.

سکوت در برابر این مرگ‌های خاموش، همدستی با رهبران تشکیلات تروریستی رجوی است که زندگی اعضا را قربانی مطامع سیاسی خود کرده‌اند.